تأثیر دو شیوه تمرین هوازی و ترکیبی بر عملکرد قلب مردان بیمار میانسال پس از پیوند عروق کرونر شریان فمورال دو طرفه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دپارتمان فیزیولوژی و بیومکانیک‌ورزشی، شعبه تهران‌مرکز، دانشگاه‌آزاد‌اسلامی، تهران، ایران.

2 گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

چکیده

مقدمه و اهداف: بیماری قلبی عروقی یکی از شایع‌ترین علل مرگ و میر در جهان است و شیوع آن با افزایش سن نیز افزایش می یابد. به کارگیری تمرینات ورزشی با هدف بازتوانی قلبی پس از بیماری‌های قلبی موجب بروز سازگاری‌های عملکردی و ساختاری در سیستم قلب و عروق بیمار شده و متعاقباَ مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مرتبط با آن را کاهش می دهد. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر دو شیوه تمرین هوازی و ترکیبی بر عملکرد قلب مردان بیمار میانسال پس از پیوند عروق کرونر شریان فمورال دو طرفه بود. 
مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 68 مرد میانسال با میانگین و انحراف استاندارد سنی 1/26±56/19 سال، پس از پیوند عروق کرونر شریان فمورال دو طرفه مورد بررسی قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی و در دسترس به سه گروه تمرین هوازی (20 نفر)، تمرین ترکیبی (هوازی+ مقاومتی) (20 نفر) و گروه کنترل (28 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه‌های مداخله به انجام هشت هفته تمرین/ سه جلسه در هر هفته پرداختند. هر جلسه تمرین در گروه هوازی و ترکیبی به ترتیب به مدت 40 دقیقه با شدت 70-85‌٪ ضربان قلب ذخیره و 60 دقیقه با شدت 40-80‌٪ یک تکرار بیشینه برای هر بیمار در نظرگرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری لوین، مانوا و بنفرونی، در سطح معنی‌داری 0/05≥P استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون مانوا یکراهه نشان داد سطوح متغیرهای ظرفیت عملکردی، کسر تخلیه‌ای و حداکثر اکسیژن مصرفی پس از تمرین در گروه‌های تمرین هوازی و ترکیبی نسبت به گروه کنترل، افزایش معناداری داشتند (P<0/05). با این حال آزمون تعقیبی بونفورنی بین سطوح پس‌آزمون ظرفیت عملکردی، کسر تخلیه‌ای و حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه‌های تمرین هوازی و ترکیبی اختلاف معناداری نشان نداد (P>0/05).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد هر دو پروتکل تمرین هوازی و ترکیبی می‌توانند موجب بهبود متغیرهای ظرفیت عملکردی قلب در مردان بیمار میانسال پس از پیوند عروق کرونر شریان فمورال دو طرفه گردند و میزان این بهبود مستقل از نوع تمرینات بازتوانی می باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Effect of two Methods of Aerobic and Combined Training on Heart Function in Middle-aged Patients after Bilateral Femoral Artery Coronary Grafting

نویسندگان [English]

  • Reza Rostami 1
  • Heydar Sadeghi 2
1 Department of Biological Sciences and Sports Biomechanics, Central Tehran Branch; Islamic Azad university; Tehran, Iran.
2 Department of Sport Biomechanics and Sport Injuries, Faculty of Physical Education and Sport Science, Kharazmi University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Background and Aim: Cardiovascular disease is one of the most common causes of death in the world and its prevalence increases with age. For the purpose of cardiac rehabilitation after heart disease, performing exercise training causes functional and structural adaptations in patient’s cardiovascular system and consequently reduces mortality from related diseases. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of two methods of aerobic and combined exercise training on heart function capacity in middle-aged patients after bilateral femoral artery coronary bypass grafting surgery. 
Materials and Methods: In this semi-experimental study with a pre-post test design, 68 middle-aged men (mean age 56.19± 1.26 years) were studied after bilateral femoral artery coronary bypass grafting surgery. Subjects were randomly and availably divided into 3 groups: aerobic (n =20) and combined (aerobic + resistance) (n =20) exercise training, and control groups (n =28). Subjects in the intervention groups performed 8 weeks of training/3 sessions per week. Each training session in aerobic and combined groups was considered for 40 minutes with the intensity of 70-85% heart rate reserved, and 60 minutes with the intensity of 40-80% one repetition maximum for each patient, respectively. In order to analyze the data, Leven, MANOVA and Bonferroni statistical tests were used at the significance level of P≤0.05.
Results: The results of one-way MANOVA test showed that the levels of functional capacity, ejection fraction and maximal oxygen consumption were increased significantly after aerobic and combined exercise training compared to control group (p <0.05). However, Bonferroni post hoc test showed no significant differences between functional capacity, ejection fraction and maximal oxygen consumption post-test levels in aerobic and combined exercise training groups (p> 0.05).
Conclusion: The findings of this study show that both aerobic and combined exercise training can improve the heart functional variables in middle-aged patients after bilateral femoral artery coronary bypass grafting surgery, and this improvement levels appears to be independent of the types of training.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cardiovascular Disease
  • Aerobic and Combined Exercise Training
  • Maximal oxygen consumption
  • Functional Capacity and Ejection Fraction 
دوره 13، شماره 3
در حال انتشار
مرداد و شهریور 1403
  • تاریخ دریافت: 26 اردیبهشت 1400
  • تاریخ بازنگری: 28 تیر 1400
  • تاریخ پذیرش: 29 تیر 1400
  • تاریخ اولین انتشار: 22 شهریور 1401